Zdjęcia do filmu kręcono w Cincinnati (Ohio, USA), a także w Long Beach, Arcadii, Ontario, Los Angeles i West Hollywood (Kalifornia, USA).
Film osiągnął najlepszy wynik kasowy w USA w roku 1947.
Zdjęcia do filmu realizowano w sposób wysoce rozrzutny: nakręcono 121 951 metrów tasmy z czego w ostatecznej wersji użyto tylko 4878 m, co daje stosunek 25:1.
William Wyler chciał, by ten film miał kompletnie zwyczajny wymiar. Ubrania noszone przez postaci aktorzy nosili już wcześniej, a wymiary scenografii są celowo mniejsze niż w rzeczywistości.
W czasie trwania II wojny światowej Robert Sherwood był szefem biura informacji wojennej, dlatego Samuel Goldwyn poprosił go o napisanie scenariusza.
Początkowo postać grana przez Harolda Russella była weteranem wojennym cierpiącym na powojenną traumę. Kiedy aktor dołączył do obsady, uraz psychiczny zamieniono na fizyczne obrażenia.
Fikcyjne miasto Boone City William Wyler wykreował wzorując się na Cincinatti.
W napisach zamykających film imię Fredrica Marcha jest źle napisane jako "Frederic".
W scenie z Peggy i Marie w restauracji lewe ramię kamerzysty jest widoczne w lustrze.